Kolekcjonerzy wakacyjnych wrażeń. Dziennikarze DZ o swoich wakacyjnych wspomnieniach

PIOTR SOBIERAJSKI: O warte wspomnień wakacyjne wrażenia można zadbać na wiele sposobów: wykupić gwarantowany podczas zagranicznych wojaży pakiet licznych atrakcji, wybrać się w mniej lub bardziej znane zakątki naszego kraju (a tych przecież nie brakuje) albo po prostu zebrać paczkę znajomych i wyskoczyć gdzieś nad wodę lub w góry. Dla wielu z Was, podobnie jak dla mnie, jednymi z najcenniejszych letnich wspomnień są te z czasów młodości. Wtedy wszystko wyglądało inaczej, inaczej smakowała wakacyjna laba. Bo wypoczynek dzieci i młodzieży ważnym elementem całego systemu był. Koniec i kropka. I były też obozy i kolonie. I to taaaakie długie… Raczej nie zapomina się pierwszych kolonii, a że miałem wtedy 10 lat, to trzytygodniowy wyjazd do Polanicy-Zdroju był nie lada wyzwaniem. Jak sobie poradzę? Jak to będzie - zastanawiałem się. I było świetnie! Chłonąłem, jakieś takie dziwne kształty Gór Stołowych, z zaciekawieniem zaglądałem do Kaplicy Czaszek w Czermnej. I wszystko byłoby OK, gdyby nie… lody, które sprezentowali nam opiekunowie. Sanepid nie zdążył zamknąć na czas lodziarni u stóp górskich szczytów, a że z czystością bywało wtedy różnie, to też wszyscy się mocno struliśmy. A potem tylko kaszka manna i kaszka manna…. Całkiem miłe wspomnienia przywiozłem też z ówczesnej Czechosłowacji, a konkretnie z Jahodnika. Gdzie to jest? 60 km od Bratysławy, środek lasu i całe mnóstwo campingów - czyli jak to się ładnie nazywało "Pionierski Tabor". Byłem tam na obozie trzy razy. I nie znudziły się ani piesze górskie wycieczki, ani zwiedzanie pobliskiej jaskini, ani nocny marsz przez las, kiedy straszyli nas opiekunowie przebrani za "coś wampirycznego". Ani też zawody sportowe, w których rywalizowaliśmy z rówieśnikami z Czechosłowacji, ZSRR czy NRD. Aha. I do szczęścia wystarczyły wszystkim jedne "Potraviny" na skraju lasu. Ważne, że były w nich "Lentilky".