Zdrowie w Unii

E111
* wyjazd turystyczny, krótki pobyt u rodziny, krótka podróż służbowa
* bezrobotni poszukujący pracy za granicą oraz członkowie ich rodzin, o ile będą przebywać w tym samym państwie członkowskim, co osoba poszukująca pracy.
Dodatkowe wymagane dokumenty:
druk E303 (powinien go wydać Urząd Pracy)

* pracownicy oddelegowani do pracy za granicą lub osoba pracująca na własny rachunek, która wykonuje działalność w innym państwie członkowskim niż państwo, w którym mieszka.
Dodatkowe wymagane dokumenty:
druk E101 lub E102 (wydaje go ZUS na wniosek pracodawcy, który oddelegowuje pracownika do pracy za granicą).
Uwaga! O wydanie formularza może również występować pracodawca. We wniosku, w miejscu przeznaczonym na podpis wnioskującego, powinna zostać umieszczona pieczęć pracodawcy wraz z podpisem osoby upoważnionej.

* studenci w trakcie studiów w innym państwie członkowskim oraz towarzyszący im członkowie rodzin.
Dodatkowe wymagane dokumenty:
zaświadczenie z uczelni potwierdzające status studenta.
W przypadku osób, które wyjeżdżają do innego kraju UE w celach turystycznych, formularz E111 jest ważny tylko 2 miesiące. Wyjątek stanowią emeryci i renciści – ich formularz jest ważny przez cały okres pobytu za granicą, nie dłużej jednak niż 12 miesięcy.

E106
* pracownicy lub osoby pracujące na własny rachunek i członkowie ich rodzin -podlegający ubezpieczeniu zdrowotnemu w Polsce, a zamieszkujący na stałe za granicą
* pracownicy sezonowi i członkowie ich rodzin
* pracownicy przygraniczni i członkowie ich rodzin.
Dodatkowe wymagane dokumenty:
dokument potwierdzający zatrudnienie w państwie członkowskim. W przypadku pracownika sezonowego wymagane jest, aby umowa o pracę potwierdzała sezonowy charakter wykonywanej pracy.

E109
* członkowie rodziny pracownika (lub osoby pracującej na własny rachunek) mieszkający na stałe w innym państwie członkowskim, jeśli pracownik mieszka w Polsce i tu jest ubezpieczony.

Miej ze sobą te dokumenty

Niezależnie od rodzaju formularza, o który się starasz, musisz dołączyć kserokopię dowodu potwierdzającego,
że na bieżąco opłacasz składki na ubezpieczenie zdrowotne.

* pracownicy zatrudnieni – formularz ZUA + RMUA
* członek rodziny osoby ubezpieczonej – ZCZA (ZCNA) i RMUA;
* osoba pracująca na własny rachunek – ZUA i ostatni dowód opłacenia składki na ubezpieczenie zdrowotne
* członek rodziny osoby prowadzącej działalność – ZCZA (ZCNA), ZUA i ostatni dowód opłacenia składki na ubezpieczenie zdrowotne
* emeryt/rencista – ostatni odcinek emerytury/renty, ewentualnie wyciąg bankowy
* student:
– legitymacja studencka, ZCZA (ZCNA), ZUA i ostatni dowód opłacenia składki
– lub ZCZA (ZCNA) i RMUA
– lub legitymacja emeryta/rencisty, w której student jest dopisany jako członek rodziny, ostatni odcinek emerytury/renty (w przypadku, gdy student jest członkiem rodziny emeryta/rencisty)
* osoba zarejestrowana w Urzędzie Pracy – zaświadczenie z Urzędu Pracy o odprowadzanych składkach na ubezpieczenie zdrowotne
* osoba zarejestrowana w KRUS-ie – zaświadczenie z KRUS o odprowadzanych składkach na ubezpieczenie zdrowotne i ostatni dowód opłacenia składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Jeśli z wnioskiem o wydanie formularza E106, E109
lub E111 występuje osoba
trzecia:

1 W przypadku, gdy osobą upoważnioną do załatwienia formularza jest najbliższy członek rodziny (współmałżonek, matka, ojciec lub pełnoletnie dziecko) w części 1 – „Dane osoby wnioskującej” oraz w części 2 – „Dane członków rodziny osoby wnioskującej, wspólnie wyjeżdżających” trzeba wpisać dane osoby, której dotyczyć będzie formularz, natomiast w miejscu przeznaczonym na podpis wnioskującego powinna czytelnie podpisać się osoba upoważniona, dodając po myślniku stopień pokrewieństwa z osobą, której dotyczy formularz.

2 W przypadku upoważnienia do dokonywania czynności związanych z wydaniem formularza E106, E109, E111 osoby trzeciej, która nie jest najbliższym członkiem rodziny, do wniosku trzeba dołączyć pisemne upoważnienie, w którym powinny znaleźć się dane osoby upoważniającej oraz osoby upoważnianej (imię i nazwisko, numer ewidencyjny PESEL, rodzaj, seria i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość, adres zamieszkania).

Odbiór formularza
* Na formularz czeka się tydzień.
* Najlepiej odebrać go osobiście, ponieważ urzędnik NFZ musi zweryfikować dane, które są w nim zawarte, z tymi, które widnieją w dowodzie osobistym lub paszporcie, a w razie potrzeby również z innymi dokumentami.
* Można także poprosić o przesłanie formularza pod wskazany adres lub wyznaczyć osobę upoważnioną (powinna się legitymować upoważnieniem z numerem dowodu osobistego lub innego dokumentu ze zdjęciem).

INFORMACJE
PRZYDATNE
PRZY WYPEŁNIANIU WNIOSKU

Rubryka 2.8 – „Ewentualny telefon kontaktowy” – wypełnienie tej rubryki nie jest obowiązkowe, jednakże w przypadku stwierdzenia niezgodności danych we wniosku z danymi Centralnego Wykazu Ubezpieczonych lub stwierdzeniem niekompletności danych, numer telefonu kontaktowego może być pomocny przy wyjaśnianiu przyczyn zaistniałych nieścisłości.

Rubryka 3 – należy zaznaczyć tytuł lub kilka tytułów – zgodnie z tytułem lub tytułami, z których odprowadzane są składki na ubezpieczenie zdrowotne.
Pozycja „emeryt/rencista (system dla osób zatrudnionych)” dotyczy emerytury lub renty pracownika.
Pozycja „emeryt/rencista (system dla osób pracujących na własny rachunek)” dotyczy emerytury lub renty wypracowanej w ramach działalności na własny rachunek.

Ważne adresy i telefony

Szczegółowych informacji na temat leczenia w Unii Europejskiej udzielą ci w jednym z poniższych punktów informacyjnych:

Siedziba śląskiego oddziału NFZ: Katowice, ul. Kossutha 13, tel. 032 200-40-40, 735 19 00, faks 032 254 18 94 lub ul. Jankego 15a, tel. 032 735 05 05, faks 032 735 05 40

Delegatury śląskiego oddziału NFZ
1 Bielsko Biała, ul. Widok 5, tel. 033 815 01 93, faks 033 819 37 54
2 Częstochowa, ul. Sobieskiego 9, tel. 034 324 24 85, faks 034 368 04 36
3 Dąbrowa Górnicza, ul. Dąbrowskiego 9A, tel. 032 639 02 70, faks 032 261 70 15
4 Gliwice, ul. Górnych Wałów 9, tel. 032 332 47 59, faks 032 331 35 46
5 Rybnik, ul. 3 Maja 29, tel. 032 422 16 66, faks 032 422 27 65

Biura terenowe RUM śląskiego oddziału NFZ
1 Chorzów, ul. Strzelców Bytomskich 9, tel. 032 241 71 47
2. Cieszyn, ul. Bobrecka 27, tel. 033 851 41 43
3 Kłobuck, Rynek 12, tel. 034 317 31 74
4 Lubliniec, ul. Sobieskiego 9, tel. 034 351 01 38
5 Mikołów, Rynek 9, tel. 032 738 10 70, 738 10 71
6 Myszków, ul. Kościuszki 26, tel. 034 313 09 15, 313 09 14
7 Zabrze, ul. Wolności 262,
tel. 032 376 04 01
8 Żywiec, ul. Dworcowa 23,
tel. 033 861 31 01.

Pytania na temat leczenia w UE można również zadać
drogą elektroniczną na adres: [email protected]

Ile dopłacisz do leczenia
W zależności od państwa, do którego się wybierasz, do niektórych usług będziesz musiał dopłacić z własnej kieszeni, ponieważ obowiązuje w nich zasada współpłacenia pacjenta. Żaden kraj członkowski UE nie finansuje również w 100 proc. kosztów transportu sanitarnego, dlatego na wszelki wypadek warto się zaopatrzyć w dodatkową polisę ubezpieczeniową.

Austria: hospitalizacja – 7,70 EUR, członkowie rodziny osoby ubezpieczonej – 10-15 EUR; leki – 4,25 EUR za pozycję na recepcie; wypisanie zaświadczenia lekarskiego – 3,63 EUR (dzieci i emeryci za darmo).

Belgia: pomoc lekarska i stomatologiczna – 25 proc. stawki, a w niektórych przypadkach do 40 proc. stawki; hospitalizacja – 12,07 EUR za dzień plus jednorazowa opłata ryczałtowa w wysokości 27,27 EUR plus opłata za leki podawane w szpitalu – 0,62 EUR na dzień; leki – w przypadku ciężkiej choroby za darmo, niezbędne – 25 proc. ceny, ale nie więcej niż 9,30 EUR, mniej niezbędne – 50 proc. ceny, ale nie więcej niż 15,49 EUR, doraźne – 60 proc. ceny, pigułki antykoncepcyjne – 80 proc. ceny; transport sanitarny – na koszt pacjenta.

Czechy: leki – w zależności od listy, na której się znajdują, wydawane są bezpłatnie, za częściową lub 100-proc. odpłatnością.

Cypr: wizyta u lekarza lub stomatologa – 1 CYP; opłata za protezę zębową – 40 CYP; transport sanitarny – 1 CYP.

Dania: pomoc stomatologiczna – w 100 proc. płatna (tylko w niektórych tzw. ostrych przypadkach pacjent dopłaca 35-60 proc.); leki – dopłata w wysokości 15, 25, 50 lub 100 proc. w zależności od wysokości kosztów całkowitych.

Estonia: wizyta lekarska w domu – do 50 EEK; wizyta specjalisty – do 50 EEK; leki – od 20 do 200 EEK za receptę; hospitalizacja – do 25 EEK za dzień w okresie 10 dni (nie dotyczy dzieci i młodzieży poniżej 19. roku życia, kobiet w ciąży i rodzących oraz pacjentów leczonych na oddziale intensywnej opieki medycznej).

Finlandia: hospitalizacja – 26 EUR za dzień (dzieci i młodzież do 18. roku życia płacą tylko za 7 dni); pomoc lekarska – od 11 do 22 EUR z możliwością dopłaty 15 EUR za pomoc udzieloną po godzinach pracy; pomoc stomatologiczna – 35 EUR (dzieci i młodzież do 18 lat zwolnione z opłat); ambulatoryjna pomoc chirurgiczna – 72 EUR; leki – recepty realizowane w każdej aptece za 100 proc. odpłatnością, po zwrot trzeba się udać do zakładu KELA – za większość leków wypłaca 50 proc. kosztów powyżej ustalonej ceny.

Francja: pomoc lekarska – 30 proc. kosztów; pomoc stacjonarna – 20 proc. kosztów lub 10,67 EUR za dzień; hospitalizacja – 25 proc. kosztów plus stała opłata za każdą dobę (forfait journalier); leki – 35 lub 65 proc. kosztów; testy laboratoryjne – 40 proc. kosztów.

Grecja: opłata za część kosztów badań dodatkowych (np. prześwietlenia) i świadczeń dodatkowych (np. fizykoterapia); leki – opłata ryczałtowa plus 25 proc. faktycznego kosztu.

Hiszpania: leki – do 40 proc. kosztów (z wyjątkiem emerytów i rencistów); pomoc stomatologiczna – w pełni odpłatna.

Holandia: opieka lekarska – na ogół bezpłatna; leki – niektóre darmowe, za inne trzeba ponosić częściową lub 100-proc. odpłatność.

Irlandia: w nagłych przypadkach po wypisaniu ze szpitala po receptę na potrzebny lek trzeba się udać do lekarza mającego umowę z Radą ds. Zdrowia, bo w przeciwnym wypadku trzeba będzie za niego zapłacić z własnej kieszeni.

Islandia: bezzwrotna opłata w wysokości 700 IKR (nie dotyczy pobytu w szpitalu); wizyta domowa lekarza – 1.400 IKR; wizyta u prywatnego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej – 500-1.400 IKR; transport sanitarny – pełna odpłatność na terenie Reykjaviku, a poza granicami tego miasta opłata do 240 IKR; leczenie stomatologiczne – płatne w 100 proc. (z wyjątkiem dzieci do 15 lat – odpłatność 25 proc., młodzieży w wieku 16-18 lat – 50 proc. oraz emerytów i rencistów – od 25 do 50 proc.).

Liechtenstein: hospitalizacja – 67 lub 134 CHF za dobę przez 30 dni; stomatologia – nieobjęta państwowym systemem ubezpieczeń chorobowych.

Litwa: leki – 10, 20 lub 50 proc. kosztów; opieka stomatologiczna – w pełni odpłatna.

Luksemburg: pomoc lekarska – 20 proc. najniższej stawki za pierwszą wizytę w domu i 5 proc. za każdą następną w ciągu 28 dni; pomoc lekarska w przychodni – 5 proc. stawki, ale nie więcej niż 2,25 EUR, pomoc stomatologa – do 38,25 EUR za darmo, powyżej tej kwoty 5-proc. odpłatność; leki – 20 lub 60 proc. kosztów (z wyjątkiem leków ratujących życie, które są wydawane za darmo); hospitalizacja – 9,08 EUR za dobę przez pierwsze 30 dni.

Łotwa: opieka ambulatoryjna – 0,5-1 LVL; wizyta domowa – 1 LVL; hospitalizacja – wpisowe 5 LVL plus 0,45 LVL (dzieci) lub 1,5 LVL (dorośli) za dobę, ale nie więcej niż 5 LVL (dzieci) i 15 LVL (dorośli); leki – refundacją objęte leczenie tylko niektórych schorzeń (trzeba opłacić obowiązkowy ryczałt w wysokości 0,1 LVL), w większości pełna odpłatność.

Niemcy: opieka lekarska – bezzwrotna opłata w wysokości 10 EUR podczas pierwszej wizyty u lekarza rodzinnego; pobyt w szpitalu – 10 EUR za dobę za pierwsze 14 dni (pacjenci poniżej 18. roku życia są z tej opłaty zwolnieni); leki – częściowo odpłatne (dotyczy to głównie środków przeciwbólowych i przeciwkaszlowych).

Norwegia: pomoc lekarska – 114 NOK w ciągu dnia, 168 NOK wieczorem, w nocy i dni świąteczne; wizyta lekarza w domu pacjenta – 170 NOK w dzień, 290 NOK wieczorem, w nocy i dni świąteczne; pomoc specjalisty – 201 NOK; pomoc stomatologa – pełny koszt; hospitalizacja – bezpłatna; leki – 36-proc. odpłatność za leki stosowane w leczeniu chorób przewlekłych, ale nie więcej niż 340 NOK. Dzieci do 7 lat objęte bezpłatną opieką medyczną.

Portugalia: pomoc lekarska – 1,50-5 EUR (dzieci i kobiety w ciąży za darmo); leki – bezpłatne tylko w leczeniu poważnych schorzeń, w pozostałych przypadkach odpłatność w wysokości 40, 70 lub 100 proc.; dodatkowe badania w szpitalu (np. zdjęcia rentgenowskie, badania laboratoryjne) – odpłatne.

Słowacja: leczenie ambulatoryjne – 20 SKK; leczenie szpitalne – 50 SKK za dobę; transport sanitarny – 2 SKK za 1 km (w sytuacji zagrożenia życia za darmo); leki – 20 SKK za wykup recepty, niektóre leki są w pełni lub częściowo refundowane, za inne trzeba zapłacić 100 proc. ceny.

Słowenia: leki – część objęta 100-proc. refundacją, za inne trzeba płacić 75 proc. ceny.

Szwajcaria: pomoc lekarska – do 36,15 EUR; za każde 30 dni leczenia u lekarza lub pobytu w szpitalu stała opłata w wysokości 25 SFR dla dzieci i 70 SFR dla dorosłych; leki – opłata zryczałtowana (jeśli na rachunku nie ma dopisku „ticket”, trzeba zapłacić 100 proc.); transport sanitarny – do 50 proc. kosztów.

Szwecja: konsultacja lekarza lub fizjoterapeuty – 40-140 SEK; konsultacja specjalisty lub pomoc w nagłym wypadku – 125-250 SEK; pomoc stomatologiczna – 100 proc. odpłatności do kwoty 700 SEK, 65 proc. do kwoty 13.500 SEK i 30 proc. powyżej 13.500 SEK (dzieci i młodzież do 19 lat za darmo); leki i materiały chirurgiczne – 100 proc. do kwoty 400 SEK, 50 proc. w przedziale 401-1.200 SEK, 25 proc. w przedziale 1.201-2.800 SEK i 10 proc. w przedziale 2.801-3.800 (w przypadku przekroczenia kwoty 3.800 SEK pacjent nie ponosi żadnych opłat); transport sanitarny – częściowa odpłatność, zwykle w wysokości 40 SEK.

Węgry: leczenie ambulatoryjne i hospitalizacja – bezpłatne z wyjątkiem dodatkowych usług (np. wyższy standard zakwaterowania czy wyżywienia); leki – odpłatność od 10 do 100 proc.; pomoc stomatologiczna – częściowo odpłatna (np. protezy zębowe).

Wielka Brytania: pomoc stomatologiczna – 80 proc. kosztów, ale nie więcej niż 348 funtów; opieka stomatologiczna – 4,76 funta za protetykę (z wyjątkiem kobiet ciężarnych oraz dzieci i młodzieży do 18 lat); leki – 5,90 funta za każdy lek (za darmo osoby powyżej 60. roku życia, dzieci i młodzież do 18 lat, kobiety w ciąży, osoby zażywające niektóre leki w chorobach przewlekłych i posiadające specjalne zwolnienie ze współpłacenia).

Włochy: pomoc lekarska – do 36,15 EUR; leki – opłata ryczałtowa nie podlegająca refundacji. Jeśli na rachunku z apteki jest dopisek „ticket”, trzeba ponieść pełne koszty.