W Dębie otwarto skwer porucznika Henryka Kalemby ZDJĘCIA

Uchwałę w sprawie upamiętnienia porucznika Henryka Kalemby katowicka Rada Miasta podjęła jeszcze w listopadzie ubiegłego roku. O to, aby jego imieniem nazwać skwer w Dębie wnioskowała Rada Jednostki Pomocniczej nr 10, czyli rada dzielnicy z Dębu.

Oficjalne otwarcie skweru z nowym patronem, z udziałem przedstawicieli Rady Jednostki Pomocniczej oraz władz miasta, odbyło się w poniedziałek, 15 kwietnia.

Uroczystość poprzedziła msza w intencji porucznika Kalemby. Następnie na skwerze przy ulicy Dębowej posadzono Dąb Szypułkowy tzw. "Dąb Pamięci.

Henryk Kalemba był powstańcem śląskim, walczył też w kampanii wrześniowej w szeregach katowickiego 73. Pułku Piechoty. Zginął tragicznie: wiosną 1940 roku został zamordowany w lesie katyńskim.

Upamiętnienie Henryka Kalemby w Katowicach wpisuje się w obchody 100-lecia Powstań Śląskich. Porucznik był powstańcem śląskim (brał udział w trzech Powstaniach Śląskich), walczył też w kampanii wrześniowej w szeregach katowickiego 73. Pułku Piechoty. Zginął tragicznie: wiosną 1940 roku został zamordowany w lesie katyńskim.

Biogram porucznika Henryka Kalemby załączono do uzasadnienia uchwały Rady Miasta w sprawie nadania jego imienia placowi w Dębie. Biogram opracowała Urszula Rzewiczok z Muzeum Historii Katowic

„Urodził się 19 lipca 1899 roku w Józefowcu, w rodzinie Józefa i Franciszki z domu Drong. Podczas I wojny światowej walczył we Francji i Macedonii. Po zdemobilizowaniu z wojska niemieckiego w grudniu 1918 roku zgłosił się ochotniczo do Legionów Polskich i został przydzielony do 11. Kompanii 7. Pułku Piechoty. Dnia 10 marca 1919 roku wziął udział w potyczce z Niemcami pod Saturnią w Zagłębiu Dąbrowskim. W kwietniu tego samego roku jego batalion został przeniesiony na Śląsk Cieszyński, nie brał jednak udziału w walkach, gdyż pomiędzy Czechami i Polakami nastąpiło zawieszenie broni. Następnie Kalemba został oddelegowany do Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Brał udział w trzech powstaniach śląskich.
W listopadzie 1921 roku awansował na podporucznika. W 1922 roku został przeniesiony do rezerwy. W okresie międzywojennym mieszkał w Dębie. Pełnił funkcję prezesa tamtejszego oddziału Związku Powstańców Śląskich i Związku Podoficerów Rezerwy. Przed wybuchem II wojny światowej otrzymał stopień porucznika rezerwy.
Po wybuchu wojny walczył w kampanii wrześniowej w szeregach katowickiego 73. Pułku Piechoty. W dniu 17 września 1939 roku pod Tarnopolem dostał się do radzieckiej niewoli. Przetrzymywany był w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany w lesie katyńskim.
Za swe zasługi wojskowe i powstańcze, w sierpniu 1922 roku otrzymał z rąk marszałka Józefa Piłsudskiego na katowickim Rynku Order Virtuti Militari. Ponadto został odznaczony Medalem i Krzyżem Niepodległości oraz Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi. W dniu 5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana".