Spotkanie z wilkiem w lesie. Czy wiesz, jak się zachować? Oto kilka wskazówek, które warto znać, gdy na drodze stanie nam zwierzę

Przyrodnicy i naukowcy od lat badają zachowania zwierząt w lesie, wielu z nich obserwuje ich codzienność z ukrytej kamery. Ich obserwacje są dla nas niesamowitą lekcją przyrody, jak jednak zachować się, gdy niespodziewanie trafimy na ścieżce na obserwującego nas wilka? Do obecności większości z nich są przyzwyczajone osoby mieszkające w sąsiedztwie lasu. Ci, którzy żyją w spokojnej zabudowie mogą przeżyć szok. Co istotne, każdy, niezależnie od znajomości zwierząt, musi zachować wobec nich respekt.

Wilki działają instynktownie, są drapieżnikami, które szukają pożywienia. Zazwyczaj unikają kontaktów z człowiekiem, mogą pojawić się jednak osobniki, które będą próbowały skracać dystans. Zachowanie podstawowych zasad pozwoli obu grupom funkcjonować bez zakłóceń.

Fundacja WWF Polska podaje, że od II wojny światowej nie odnotowano przypadku zagryzienia człowieka przez wilka. Zdarza się, choć rzadko, że dochodzi do ugryzień. Najczęściej są to sytuacje, gdy ludzie próbują dokarmiać lub oswajać drapieżniki.

Fundacja WWF radzi: Jak uniknąć spotkania z wilkiem lub niedźwiedziem

- Liczba wilków w Polsce wzrosła w przeciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, więc spotkania wilka z człowiekiem mogą być coraz częstsze. Nie znaczy to jednak, że będą nieść niebezpieczeństwo – informuje WWF.

Wilki nie lubią hałasu, więc dobrze być w lesie słyszalnym. Prowadząc rozmowę lub zaznaczając swoją obecność można sprawić, że wilk pozostanie w ukryciu. Gdy jednak zdarzy się sytuacja, że na naszej drodze stanie drapieżnik po pierwsze, należy zachować spokój oraz dystans.

- Dzikie wilki, które nie były oswajane lub dokarmiane przez człowieka, boją się ludzi i starają się ich unikać. Jednak w naszym gęsto zaludnionym kraju, gdzie ludzie tłumnie odwiedzają lasy, nie zawsze jest to możliwe. Spotkania z dzikimi wilkami nie są niebezpieczne i nie trzeba podejmować żadnych specjalnych działań. Drapieżniki po zorientowaniu się, że mają do czynienia z człowiekiem oddalają się. Ponieważ jednak nie każda osoba czuje się w takiej sytuacji komfortowo, można głośno i ostro krzyknąć, zaklaskać w dłonie i szeroko zamachać rękami, żeby głos i zapach człowieka dotarł do wilków, które, podobnie jak psy, są głównie węchowcami i mają doskonały słuch. To skłoni je do ucieczki - przekonuje dr hab. Sabina Nowak ze Stowarzyszenia dla Natury "Wilk".

Warto więc spokojnie się wycofywać, wydając przy tym głośne dźwięki. Gdy ten nie reaguje, można spróbować innych metod.

- Jeśli jednak zwierzę ociąga z odejściem, a to się zdarza w przypadku podrośniętych ciekawskich szczeniąt, można rzucić w jego stronę szyszką, patykiem lub grudą ziemi i ostro krzyknąć. Wówczas młody drapieżnik otrzyma jednoznaczny sygnał, że w pobliżu są ludzie i powinien jak najszybciej się ukryć. Wilki i inne drapieżniki słabo lub w ogóle nie reagują na odgłos urządzeń mechanicznych lub silników pojazdów, ponieważ żyją w lasach, gdzie takie dźwięki są powszechne - dodaje prezes Stowarzyszenia.

Stowarzyszenie dla Natury "Wilk": Po sąsiedzku z wilkami

Na szybszy krok możemy zdecydować się wtedy, gdy nie będzie już zagrożenia. Stowarzyszenie dla Natury „Wilk” zaznacza, że najlepiej przyspieszyć, gdy zwierzę będzie daleko i przestanie interesować się naszą osobą.

Wilki w Polsce stanowią gatunek chroniony. Za zabicie lub kłusowanie grozi kara, także ta pozbawienia wolności.

Źródło: Fundacja WWF Polska, Stowarzyszenie dla Natury "Wilk"