Picasso w Katowicach

Trwają ostatnie przygotowania do otwarcia wystawy "Pablo Picasso. W hołdzie dla Picassa - od Miró do Lichtensteina" w katowickim BWA. Wchodzących do galerii po krętych schodach wita sam Picasso... na zdjęciach.

Portrety, uwiecznione chwile w pracowni. Na publiczność zerka twarz zdecydowanego, mocnego i pewnego siebie mężczyzny. Z tym zdecydowaniem Picassa bywało co prawda różnie, najczęściej powodowały nim przesądy, obawy. Kiedy wybierał się na corridę trzeba było kilkanaście razy zmieniać rezerwację biletów. Na pewno jednak był zdecydowany w kilku sprawach. Co do swojej sztuki - niezależnie od tego, że przechodził różne okresy, czy to w błękitach czy różach, zmieniał style, kolory, to jednak zawsze były to "picassy". Zdecydowany w stosunku do tego, co robili inni. W końcu był nie tylko twórcą, był także kolekcjonerem. Wybierał to, co jego zdaniem najlepsze. I nie mylił się. Miał dwa ulubione powiedzenia: "Ja nie szukam, ja znajduję?. "Ja nie daję, ja biorę".

No więc... kiedy już wdrapiemy się po krętych schodach, staniemy oko w oko z jedną z najsłynniejszych grafik Picassa, akwafortą: "Le repas frugal" (Lichy posiłek) z 1904 roku, no może nie zupełnie z oryginalną grafiką, ta będzie dalej, ale z rozpiętym płótnem, na którym widnieje wychudzona para przy lekko pustawym stole. Po jednej stronie: grafiki w hołdzie dla Picassa, dokładnie 71, po drugiej - sam Picasso i 132 jego prace. Tak naprawdę to jakby dwie wystawy. I obie fascynujące. Pierwsza - z tego względu, że wielcy artyści, tej miary co Joan Miró, Andy Warhol, Claes Oldenburg, Roy Lichtenstein, Richard Hamilton, Eduardo Paolozzi, Christo, Joseph Beuys, Roberto Matta i wielu innych, w swoich grafikach bawią się, walczą, żartują, próbują się uwolnić od picassowskiej maniery.
Efekt jest niezmiernie ciekawy. Warto zatrzymać się przed każdą grafiką. Mówią one o stosunku jednych twórców do innego.

Prace Picassa są na razie w wielkich drewnianych skrzyniach. Pierwsze "picassy" zawisną dziś. Już przygotowano miejsca gdzie zawisną. Przestrzeń zabudowano ścianami w kolorach (a jakże!): żółtym, niebieskim i różowo-czerwonym. Co zobaczymy? Grafiki, które Picasso tworzył na przestrzeni 70 lat. Najpierw te najwcześniejsze z okresu błękitnego z lat 1904-1905, wspomniany "Le repas frugal", fascynacja cyrkiem, kuglarzami, błaznami - nieco smutnymi postaciami. Potem skok w lata 20-te - lata, kiedy w jego życiu prywatnym królowała Olga (pierwsza żona, rosyjska tancerka), Diagiliev, teatr, balet, czyli projekty scenografii, kostiumy i w efekcie cykl "Le Tricorne". I znowu wielki skok - ostatnie lata życia Picassa i? wybuch niczym nieskrępowanej erotyki. Jak mówi Andrzej Pieńkos, historyk sztuki ta wystawa to labirynt spotkań i gier, spotkań z 69 artystami i ich widzeniem Picassa i Picassem, w którym siedziało bardzo wielu artystów i to nie dlatego, że żył aż 92 lata. Dlatego, że całe życie jak to mówił "znajdował".

Otwarcie wystawy już 29 listopada o 17.00. Wszyscy pewnie zadają sobie pytanie ile to wszystko kosztuje. I odpowiedź jest jedna - bardzo dużo. Całą dobę wystawa jest pod ochroną wyspecjalizowanej firmy, ubezpieczenie kosztowało majątek. Nikt nie mówi ile, bo w takich przypadkach objęte jest to absolutną tajemnicą.