Lech Szaraniec: Szopienice to miasto wybitnych twórców

Do zmiany statusu przygotowane były już w latach trzydziestych XX wieku, kiedy przy dzisiejszej ulicy Wiosny Ludów wystawiono duży modernistyczny ratusz gminy Szopienice-Roździeń, zaprojektowany przez katowickiego architekta Tadeusza Michejdę (twórcę m.in. ratusza w sąsiedniej gminie Janów). Również pod względem prawnym (spełnienie wymogów dla uzyskania praw miejskich) gmina oczekiwała na decyzję Warszawy. W 1939 Sejm RP przyznał Szopienicom prawa miejskie, które obowiązywać miały od 1 stycznia 1940. Wybuch wojny przeszkodził wprowadzeniu ustawy. Ponownie prawa miejskie Szopienice uzyskały w 1950 z mocą prawa od 1 stycznia 1951. Samodzielną jednostką miejską były do 1960, kiedy inkorporowano je do miasta Katowice.

Czytaj także: Projekt Ślązak: Jadymy na bogato, czyli Śląsk się promuje

Lata międzywojnia zaowocowały licznym przyrostem naturalnym. Wśród nowo narodzonych szopieniczan znalazło się wielu wybitnych artystów jak: Kazimierz Kutz (ur. 1929), wybitny reżyser filmowy i teatralny, twórca wielu filmów związanych ze Śląskiem, realizowanych w scenerii Szopienic, Janowa, Nikiszowca i Giszowca; Zygmunt Magner (1937-2011), profesor warszawskiej ASP (uprawiał malarstwo, grafikę artystyczną i użytkową oraz rysunek. Jego prace znajdują się w zbiorach wielu cenionych muzeów m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie i Muzeum Śląskiego w Katowicach). A także Hilary Krzysztofiak (1926-1979), malarz, scenograf i pisarz; Henryk Bereska (ur. 1926 r. w Roździeniu od 1932 roku w Szopienicach), tłumacz literatury polskiej na język niemiecki, mieszkał w Berlinie, gdzie zmarł w 2005 roku; Paweł Wróbel (1913-1984), jeden z wybitnych śląskich malarzy nieprofesjonalnych. Przed i po wojnie pracował w kopalni w Janowie. Również jego kuzyn Leopold Wróbel (1922-1984) stworzył cykl interesujących obrazów, m.in. portrety.

Lech Szaraniec to m.in. założyciel Muzeum Śląskiego, jego wieloletni dyrektor, autor publikacji o historii i kulturze Górnego Śląska.