Fizjoterapia zwierząt w Katowicach. Zobacz jak pies trenuje na bieżni wodnej - ZDJĘCIA. WIDEO

Diagnoza w fizjoterapii zwierząt jest na swój sposób trudniejsza niż w przypadku ludzi. Pies lub kot nie powiedzą nam, że boli je łapa podczas biegu. Trzeba dobrze obserwować.

— Dotykam każdego stawu i mięśnia zwierzęcia. Jeśli przy jakimś wyizolowanym ruchu zwierzę np. zacznie się oblizywać, dyszeć, piszczeć, to wiem, że coś jest nie tak – mówi Marta Patoń.

Duże znaczenie ma także prawidłowe działanie odruchów. Na przykład, znane wszystkim uderzenie młoteczka w kolano i automatyczny ruch, występuje również u zwierząt. Brak tego mechanizmu może świadczyć o problemach neurologicznych. Z kolei przy kłusie widać najlepiej wszelkie kulawizny. Czasem jednak to nie wystarczy i pani Marta musi skierować małego pacjenta na dodatkowe badania m.in. prześwietlenie przy podejrzeniu złamania.

Gdy odwiedziliśmy „Wyszczekaną rehabilitację" w Katowicach, na ćwiczenia przyszedł Aki – mały, dziewięciomiesięczny pies. Do gabinetu uczęszcza od półtora miesiąca.

— Jak przyszłam tu pierwszy raz, to Aki mógł przejść maksymalnie 500 metrów. Ma problem z chodzeniem i koordynacją. Teraz nasze spacery liczymy w kilometrach - mówi pani Joanna właścicielka Akiego.

Pies zaczyna wizytę od ćwiczeń polegających na zabawie. Określone ruchy i przyrządy wymuszają pracę mięśni, na jakiej zależy fizjoterapeutce. Wyciąga ona małą trampolinę i bawi się z psem tak, aby ten zaczął się czołgać. Następnie do gry wchodzą specjalne podkładki, wałki itp.

Zabawa na podłodze się skończyła. Aki wchodzi na podest i z niego do wypełnionej wodą bieżni. Widać, że jest już przyzwyczajony do tego urządzenia Zakładane są mu specjalne szelki, które łączone są za pomocą paska do wysięgnika. Bieżnia rusza w zaprogramowanym tempie.

— Jeśli zwierzę jest zanurzone do kostek, wymuszamy podnoszenie łapek – ruch zginaczy. Najtrudniej jest przy zanurzeniu do kolan (tak jak u ludzi). Psa, który nie potrafi dobrze chodzić, najczęściej zanurzamy do stawu biodrowego. Wtedy jest największa wyporność i najłatwiej się poruszać – tłumaczy działanie urządzenia fizjoterapeutka.

Aki przebiera łapami, choć od czasu do czasu trzeba go korygować. Zachętą dla niego są tzw. „smaczki”, czyli przysmaki - nagrody. Widać, że psu idzie dość dobrze, choć fizjoterapeutka i właścicielka twierdzą, że nie zawsze tak było.

W przypadku zwierząt również ma zastosowanie powiedzenie, że lepiej zapobiegać niż leczyć. Są także rasy psów bardziej narażone na zwyrodnienia – np. owczarki niemieckie. Według relacji fizjoterapeutki, pojawiają się coraz rzadziej w służbach z powodu wrodzonej dysplazji. Jamniki są narażone na dyskopatię, ponieważ są bardzo długie.

— Mamy plagę otyłości. Prowadzi to do zmian zwyrodnieniowych. Trzeba pilnować odpowiedniego żywienia – ostrzega właścicielka gabinetu.

Fizjotereapeutka mówi także o tym, że psy bardzo często noszą złe modele szelek (także te pracujące w policji). Tworzą one mikrourazy w obrębie łopatki i stawu barkowego. Deformacje układu ruchu są jednakże czymś naturalnym wraz z postępującym wiekiem. Na starość należy pamiętać o regularnych badaniach (np. trzustki), ale także i ruchu. Powinien on być regularny, lecz niezbyt dynamiczny. Warto unikać u psa wchodzenia po schodach, zrywów (domofon), gwałtownych ruchów, a na spacery wybierać się także na bardziej miękkie podłoże. Zalecane jest pływanie.

— Wszyscy mamy w domu panele, kafelki. To nie jest zbyt zdrowe dla psich łapek. One się po prostu rozjeżdżają – dodaje Marta Patoń.

Rozwiązaniem w takich wypadkach jest użycie np. dywanu lub specjalnych skarpetek antypoślizgowych.

Fizjoterapia zwierząt nie jest jeszcze szeroko spopularyzowana. Pytamy właścicielkę gabinetu, skąd pomysł na zajęcie się czworonogami. Początkowo zajmowała się fizjoterapią ludzi, jednak po jakimś czasie zmieniła swoje zainteresowania. Potrzebne jej było m.in. specjalistyczne studium.

— To, że wcześniej byłam rehabilitantem ludzi, bardzo mi pomogło - znajomość anatomii i pięcioletnie studia także. Różnice w budowie są niewielkie. Na przykład zwierzęta mają inną liczbę kręgów, nie mają obojczyka. Większość mięśni stawów i więzadeł mamy takie same – tłumaczy fizjoterapeutka.

„Wyszczekaną rehabilitację” odwiedzają także koty. Bardzo rzadko pojawiają się chomiki, świnki morskie, króliki, czy… alpaki.

Praca daje pani Marcie także sporą satysfakcję. Na pytanie o przypadek, który najbardziej zapadł jej w pamięć, odpowiada, że dotyczy on jamnika ze sparaliżowanymi tylnymi łapami. Właścicielka otrzymała diagnozę, że zwierzę nie będzie najprawdopodobniej chodziło. Pies przeszedł poważną operację, jednak to nic nie dało. Występowało nietrzymanie kału i moczu, stan zapalny. Jamnik z powodu bólu był agresywny.

— Pracowaliśmy poprzez zabiegi fizykalne typu laser, pole elektromagnetyczne. Później uczyliśmy go opróżniać pęcherz i chodzić na bieżni wodnej. Na początku mechanicznie machałam w wodzie jego tylnymi łapami. Dziś pies normalnie chodzi i biega – nie ukrywa radości właścicielka gabinetu.