7 listopada: "W dobrych rękach"

Do wszelkiego typu rankingów podchodzę z dużą ostrożnością i dystansem. Znakiem czasu stało się różnego rodzaju konkurowanie poczynając od najbardziej wpływowych osób, a na najlepszych restauracjach kończąc, zresztą końca w tej materii nie ma, a zawsze można wymyślić, wydumać nowy ranking. Trochę to wszystko przypomina zawody sportowe, aliści sport stał się zjawiskiem globalnym, znacznie wykraczającym poza zasady szlachetnej rywalizacji na bieżni, skoczni, boiskuÉ nic więc dziwnego, że jego reguły przenoszą się na inne dziedziny życia społecznego.

Tygodnik "Wprost" zaprezentował w kolejnych numerach listę najlepszych szpitali z różnych gałęzi medycyny. Trafiłam na listy szpitali kardiologicznych, urologicznych, chirurgii przewodu pokarmowego. A że nigdy nie kryłam lokalnego patriotyzmu, przywiązania do tego co śląskie i tu na Śląsku, duma rozparła moje serce po zapoznaniu się z listą zaprezentowaną w tygodniku kierowanym przez redaktora Marka Króla. Pierwsze miejsca zajęły ośrodki lecznicze z Katowic, Zabrza: I-sza Klinika Kardiochirurgii Śląskiej Akademii Medycznej, Górnośląskie Centrum Medyczne w Katowicach - Ochojcu, Śląskie Centrum Chorób Serca z Zabrza, Szpital im. Michałowskiego - w przypadku chorób urologicznych, Klinika Chirurgii Przewodu Pokarmowego SP CSK Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach - Ligocie.

Profesor Bochenek, profesor Zembala, doktor DudaÉ nazwiska gwarantujące najwyższy profesjonalizm świadczonych usług medycznych. I nawet jeżeli ktoś stwierdzi: ,to tylko ranking", rzecz nie w tym kto zajmuje pierwsze, drugie miejsce, rzecz w trwałej pozycji jaką wypracowały sobie śląskie ośrodki zdrowia w kraju, a i nie będzie przesadą - za granicą.

Przypominam sobie sprzed lat zdumienie, jakie towarzyszyło informacji, że w Zabrzu dokonano pierwszej i następnych transplantacji serca. A wykonał to zespół kierowany przez wówczas docenta Zbigniewa Religę.

Zabrze w kraju kojarzyło się z drużyną "Górnika", węglem, zadymionym niebem, a tu nagle transplantacja serca!
To miało zdarzyć się w Warszawie, Krakowie, Łodzi, Wrocławiu. Zdarzyło się na Śląsku. Dzisiaj Zabrze, Katowice są dla ludzi ciężko chorych na serce niczym Mekka dla Muzułmanina.
Cuda w medycynie zdarzają się niezwykle rzadko, chociaż nie wykluczają ich lekarze, których walka o życie pacjenta nauczyła pokory. Lecz pozycja śląskich klinik, szpitali nie jest sprawą cudu. Jest wynikiem długich lat pracy, konsekwentnej, mozolnej. Jest dziełem kolejnych pokoleń lekarzy, tych którzy stworzyli Śląską Akademię Medyczną. Jej pierwsza siedziba mieściła się w kilku budynkach Rokitnicy, dzisiaj swoje wydziały ma w Zabrzu, Katowicach, Sosnowcu.

Należałoby wymienić dziesiątki nazwisk tych, którzy tworzyli fundamenty śląskiej medycyny w wielu specjalizacjach. Tych których uczniowie stanowią czołówkę lekarską, sami szkoląc swoich następców. Wymienię tylko jednego: profesor Kornel Gibiński - nestor polskich lekarzy. Dzisiejsze pokolenie naszych wybitnych to już następcy Jego następców. Jest na Śląsku wiele szpitali o najwyższej renomie. Tylko niektóre znalazły się w rankingu "Wprost". Dodam siemianowicką "oparzeniówkę", klinikę hematologii, okulistykę w Katowicach, Tychach i Sosnowcu, urazówkę w Piekarach. Wymieniać musiałabym sporo dalszych szpitali mieszczących się w nowych, bądź wyremontowanych, często w zabytkowych obiektach.
Zawsze wściekało mnie, kiedy słyszałam: "wy na Śląsku macie lepsze zaopatrzenie", "o was Ślązaków zawsze dbano...", itp. Pomieszanie mitów, bzdur z napuszoną propagandą.

Kiedy jednak ktoś prosi o pomoc w umożliwieniu leczenia w śląskich szpitalach w pełni to rozumiem. Każdy chce znaleźć się w dobrych rękach.