Katedra Notre-Dame. Historia najważniejszego zabytku Paryża

Późniejsze straty

W czasie rewolucji francuskiej katedra Notre-Dame poniosła liczne straty. Zniszczono m.in. 28 posągów biblijnych królów, które znajdowały się przy zachodniej fasadzie. Posągom odcięto głowy, z których wiele znaleziono w 1977 roku podczas wykopalisk i dziś można je oglądać w Musee de Cluny. Zniszczono także wiele innych dużych posągów, które znajdowały się na fasadzie. W 1844 roku król Ludwik Filip nakazała przywrócenie zrujnowanego kościoła do świetności. Zajęli się tym młodzi, bo zaledwie 31-letni architekci: Jean-Baptiste-Antoine Lassus i Eugene Viollet-le-Duc. Na podstawie rysunków i rycin starano się odtworzyć oryginalną dekorację. Tam, gdzie nie było modelu, dodawano nowe elementy, starając się jednak nawiązywać do oryginalnego stylu katedry. Młodzi architekci wykonali m.in. wyższą i bardziej ozdobną rekonstrukcję oryginalnej iglicy. Prace zajęły im 25 lat.