Marcin Czubak, gotował dla prezydenta Gabonu, a będzie dla katowiczan WYWIAD

Co planuje Marcin Czubak?
Szukam lokalu na swój własny biznes w Katowicach. Odrzuciłem kilka fajnych propozycji z Warszawy, kusiły mnie, ale zdecydowałem, że zostaję na Śląsku. Stwierdziłem, że tak trzeba, żeby i u nas coś zmieniać. Jest tu kilka fajnych miejsc, ale nie za dużo, a powinno być coraz więcej, aby właśnie tu uczyć młodych gotowania.

Jaka będzie twoja kuchnia w Katowicach?
Na pewno autorska, ale bez szufladkowania. Będę gotował to, czego będą chcieli klienci, ale w swoim stylu, czyli po europejsku z azjatyckimi akcentami.

Droga czy niedroga?
Chciałbym, aby była dla każdego, bo dobra kuchnia nie musi być droga. U mnie niektórych będzie stać, aby zjeść coś raz w tygodniu, innych codziennie, ale na pewno nie będzie to ekskluzywne zamknięte miejsce. Niektóre restauracje zawyżają ceny, ale takie myślenie, że wolą mieć dziesięciu klientów, którzy wydają po 200 zł, niż 100 wydających po 20 zł, to dla mnie bzdura totalna. Cały czas szukam lokalu. A z tym nie jest łatwo, bo chodzi mi o miejsce już przystosowane pod gastronomię. Jeśli chodzi o lokalizację, to najlepiej w centrum, ulica nie ma znaczenia, bo wydaje mi się, że jeśli jedzenie będzie dobre, to ludzie przyjdą.

Jak to się stało, że chłopak z Bogucic zaczął gotować?
Zaczęło się w Szkocji. Mój tata tam pracował i pojechaliśmy z mamą i braćmi na wakacje do niego. Mama zdecydowała, że chce zostać, ale dała mi możliwości powrotu i kontynuowania nauki, bo akurat rozpocząłem naukę w technikum na Tysiącleciu. Pomyślałem jednak: czemu nie i zostałem w Szkocji. Poszedłem do szkoły, potem grałem w piłkę. Po roku wyjechałem na wakacje do Polski i trochę za dobrze się tu bawiłem. Wakacje się przeciągnęły i ominął mnie nabór do college'u na kurs trenera piłkarskiego. Gdy wróciłem do Szkocji, zostały tylko dwa wolne miejsca na kurs gotowania. Złożyłem papiery i dostałem się.

Spodobało ci się gotowanie?
Właściwie to nigdy mnie nie kręciło, tylko sport i sport. Dopiero na kursie, gdy zobaczyłem, że główny szef w wieku 60 lat z taką pasją opowiada o gotowaniu, to pomyślałem sobie, że jeśli ja w jego wieku będę miał tak samo, to będzie niesamowite. Doszedłem do wniosku, że jak się coś robi, to porządnie i tak porządnie zabrałem się za gotowanie, że 2-letni kurs skończyłem w rok. Dzięki temu mogłem szybciej iść do pracy.

Pytanie w klimacie świątecznym: jako kucharz co wolisz: kuchnię europejską czy polską?
Nasza jest wystarczająco kolorowa i smaczna i mamy dużo fajnych potraw.

A twoja ulubiona?
Zupa rybna zrobiona na głowach karpia, fajny bulion z grzankami, najlepiej smażonymi na maśle. To też moje świąteczne wspomnienie z dzieciństwa, zawsze na tę zupę najbardziej czekałem.

Podczas twoich podróży, które święta kulinarnie były najbardziej eksperymentalne?
Chyba w Afryce w Gabonie w temperaturze 35 stopni Celsjusza, gdy na plaży stały choinki, a wokół rozsypano sztuczny śnieg. Serwowaliśmy wtedy typową kolację dla rodziny, a że prezydentowa była Francuzką, to duży był wpływ tej kultury na potrawy. Kolacja była ekskluzywna, z 12 dań, ale w małych porcjach. Na początek kawior, bardzo drogi i bardzo dobry, dużo przystawek, ryb i pieczony kurczak, potem desery i różne ciasta.

A jak będziesz świętował teraz, porządzisz w kuchni?
Ja ogólnie w domu mało gotuję, bo nie mam czasu, za to moja dziewczyna robi to bardzo dobrze. Ale jako że teraz nie pracuję, bo szukam lokalu na pewno będę się udzielał... Generalnie zauważyłem, że kucharze jedzą bardzo słabo, właśnie z braku czasu. A ja jak chyba każdy, wolę jeść to, co mi ktoś ugotuje.

Życzenia świąteczne SMS Najpiękniejsze życzenia bożonarodzeniowe [ŻYCZENIA NA BOŻE NARODZENIE]